Costantino Ragusa : Η ριζοσπαστική οικολογία και η άγρια ζωή

https://mpalothia.wordpress.com/2015/05/07/costantino-ragusa-%CE%B7-%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%AC%CE%B3%CF%81/
Costantino Ragusa : Η ριζοσπαστική οικολογία και η άγρια ζωή (μέρος πρώτο)

Σημείωση της mpalothia : Λόγω του μεγάλου μεγέθους του άρθρου και της πυκνότητας θα δημοσιευτεί τμηματικά
Μετάφραση για την mpalothia : TheVegan Syringe από την εφημερίδα L’ Urlo della Terra
Στα αντισπισιστικά προτάγματα γίνεται κυρίως αναφορά στα εξημερωμένα μη ανθρώπινα ζώα τα οποία ζουν φυλακισμένα, και απουσιάζουν απο τα κύρια προτάγματα τα άγρια ζώα, και ο φυσικός κόσμος του οποίου είναι, και είμαστε μέρος.
Η υπεράσπιση συνολικά της φύσης και των επιμέρους οικοσυστημάτων, σε έναν κόσμο που παράγει ζώα για να τα διαμελίζει, που καθοδηγεί την σκέψη, που κατασκευάζει ανάγκες , που το φυσικό αντικαθίσταται με το τεχνητό σαν μονόδρομη επιλογή, αντιπροσωπεύει το άνοιγμα του δρόμου της αντίστασης στην κυριαρχία της «μεγάλης μηχανής».
Αυτού του τύπου οι παρεμβάσεις δεν αποσκοπούν στο να αποπροσανατολίσουν, ή να περιορίσουν το συνολικό πεδίο αγώνα, αντιθέτως επιθυμούν να διευρύνουν την στοχοθεσία του κινήματος. Κι αυτό όχι στα περιορισμένα πλαίσια του λεγόμενου «διαδικτυακού ακτιβισμού» , αλλα θέτοντας πραγματικούς/υπαρκτούς προβληματισμούς που αποτελούν κάτι παραπάνω απο απλά ερωτήματα.
Οταν ακούμε να μιλούν για ολοκαύτωμα των μη ανθρώπινων ζώων, η σκέψη μας τρέχει κατευθείαν στην εντατικοποιημένη βιομηχανική εκτροφή, στα εργαστήρια ζωοτομίας, στα σφαγεία…Οταν ακούμε να μιλούν για εκμετάλλευση, η σκέψη μας τρέχει στο τσιρκο, στα puppy mills, στις κυνομαχίες και γενικότερα σε κάθε τύπου εκμετάλλευση οικόσιτων/εκτρεφόμενων ζώων που προκαλείται απο το ανθρώπινο είδος.
Το «φαντασιακό» και οι αντιλήψεις που διαμορφώνονται απέναντι στο ζήτημα των μη ανθρώπινων ζώων συνοψίζονται κάτω απο την ομπρέλα του όρου αντισπισισμός: Μια έννοια που θα έπρεπε να περιλαμβάνει και άλλα, φαίνεται πως έχει παραλείψει να συμπεριλάβει, ή ακόμα καλύτερα, έχει εντελώς ξεχάσει την άγρια ζωή. Ο αριθμός των εκτελέσεων των εκτρεφόμενων για το κρέας τους, ζώων, είναι τεράστιος, ποιος όμως αναλογίζεται το μέγεθος του αφανισμού στο ευρύτερο φυσικό μας περιβάλλον; Είναι γεγονός οτι το ζήτημα αυτό έχει αφεθεί εντελώς στα χέρια περιβαλλοντολόγων ακτιβιστών, και η ενασχόληση μας με αυτό είναι αρκετά περιορισμένη. Περά απο σκέτα νούμερα και δεδομένα, που δεν είναι σκόπιμο να αναφερθούν τώρα, θέλω να υπογραμμίσω οτι αυτή η «παράλειψη» δημιουργεί –αν μη τι άλλο- ένα βαθύτατο κενό.
Είναι προφανής και ξεκάθαρος ο διαχωρισμός μεταξύ της «εξημερωμένης» και της άγριας ζωής. Η ενσυναίσθηση (δηλαδη η συναισθηματική μας ταύτιση), με τα εξημερωμένα μη ανθρώπινα ζώα, ξεκινά απο την δική μας εξημέρωση ως άνθρωποι, μέσα στις τεχνο-βιομηχανικές κοινωνίες που μας αναθρέφουν. Σε κάποια μέρη του πλανήτη, πλέον ελάχιστα, οπου η φύση ακόμα ξεδιπλώνει το αστείρευτο, άγριο μεγαλείο της, όπως στα τροπικά ομβριόφιλα δάση, η εξαφάνιση της άγριας ζωής εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς και οι επιπτώσεις είναι καθοριστικές : Ολόκληρα είδη άγριων ζώων, κατα συνέπεια ολόκληρα οικοσυστήματα χάνονται για πάντα, σιωπηλά, και χωρίς επιστροφή.
Όντας αποκομμένοι απο την φύση, έχοντας εγκαταλείψει την άγρια πλευρά των εαυτών τους, οι αντισπισιστές τείνουν να συναντούν στον δρόμο τους μόνο αυτο που μπορούν να συνειδητοποιήσουν: Την εξημερωμένη ζωή.Τα ζώα στις βιομηχανικές φάρμες, έχουν γεννηθεί για να πεθάνουν, ή είναι αποτέλεσμα διασταυρώσεων αυστηρών προδιαγραφών, μέσα σε εργαστήρια ή και εκτός, προκειμένου να είναι πιο παραγωγικά και κατα συνέπεια πιο εμπορικά. Τα ίδια ισχύουν φυσικά και για τα λεγόμενα «ζώα συντροφιάς».
Σε ένα κόσμο στον οποίο η εκμετάλλευση, οι κακοποιήσεις και οι εκτελέσεις δεν θα υπήρχαν καν σαν έννοιες, όλα αυτά τα ζώα προς εκμετάλλευση, ή η πλειοψηφία αυτών, δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν, αν δεν υπήρχε για ακόμα μία φορά η ανθρώπινη παρέμβαση. Μάλιστα, κάποιοι αντισπισιστές, «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου», για να προετοιμαστούμε για την «νέα κατάσταση», πριν καν ακόμα έρθει η χρονική αυτή στιγμή.
Πέρα απο το γεγονός οτι αυτή η στιγμή δυστυχώς θ’αργήσει πολύ να έρθει, γίνεται έυκολα αντιληπτό οτι η στοχοπροσήλωση αφορά αποκλειστικά , πολύ συγκεκριμένες ομάδες του συνόλου των καταπιεσμένων. Δεν είναι τυχαίο, οτι τα κέντρα προστασίας των εξημερωμένων ζώων πολλαπλασιάζονται με ταχείς ρυθμούς.
Το γεγονός αυτό αποπροσανατολίζει την προσοχή μας απο εκεί που πραγματικά θα έπρεπε να εστιάζει: Στις αρχικές αιτίες που γέννησαν την καταστροφή, και όχι στις συνέπειες που φέρνει μαζί της η τεχνο-βιομηχανική λαίλαπα, η οποία με τη σειρά της καθιστά αναγκαία την εκμετάλλευση των μην ανθρώπινων ζώων προκειμένου αυτή, να συνεχίσει να υπάρχει.
Τα διάφορα κέντρα προστασίας/καταφύγια εξημερωμενων ζώων, προσφέρουν μια εκτενή δεξαμενή πληροφοριών και υλικου, σε ζωοφιλικές οργανώσεις, που προσεγγίζουν μαθητές στα σχολεία, για την ευαισθητοποίηση πάνω στο θέμα των ζώων. Οι μαθητές, μέσα στα πλαίσια της ενημέρωσης, έχουν την δυνατότητα να δουν απο κοντά αγελάδες, γουρούνια, γαλοπούλες κ.τ.λ που γλύτωσαν την εκτέλεση, να ζουν ευτυχισμένα με την φροντίδα εθελοντών που έχουν αναλάβει να τα προσέχουν.
Το ίδιο ερώτημα, τίθεται ξανά και ξανά: Γιατί να έρχεται στο φως αποκλειστικά, ένα μόνο μέρος του προβλήματος που αφορά το σύνολο του ζωικού κόσμου; Πότε, αν όχι τώρα, θα είναι η κατάλληλη στιγμή να αναδείξουμε περισσότερα, να πούμε και να πράξουμε περισσότερα; Η σχέση μας με τα μη ανθρώπινα ζώα διέπεται σταθερά και πάντα με όσες κι όσους έχουμε καταφέρει να εξημερώσουμε. Αυτου του τύπου ο ακτιβισμός για την υπεράσπιση των ζώων, ή αντισπισιμός, σύμφωνα με το ρεύμα της εποχής,αντικατοπτρίζει τις αξίες της κοινωνίας μας : Μιας κοινωνίας που θέλει να χειρίζεται και να ελεγχει απόλυτα καθε έμμονη τάση για ελευθερία.
Ενα απο τα γνωστότερα σλόγκαν του περιβαλλοντικού/οικολογικού κινήματος, εν γένει, είναι το «Γνώρισε τα, και προστάτεψέ τα». Οι αντισπισιστές, που συχνά λοιδωρούν, τους οικολόγους με τα panda (wwf), χρησιμοποιούν το σλόγκαν αυτό στις δράσεις ενημέρωσης που απευθύνουν στον κόσμο. Σύμφωνα με αυτό, η οικειοποίηση του ανθρώπου με τα ζώα εκτροφής, μπορεί να τους επηρεάσει συναισθηματικά, να έρθουν σε επαφή με την πραγματική υπόσταση των ζώων που χρησιμοποιούν για ένδυση και τροφή, ως συναισθανόμενα όντα με δικαιώματα, και στο μέλλον να αποφασίσουν να γίνουν vegetarian ή στην καλύτερη των περιπτώσεων , vegan.
Παρόμοιες πρωτοβουλίες, όχι μονο δεν καταστέλλονται αλλα μπορεί ακόμα και να ενθαρρύνονται απο το ίδιο το σύστημα, ακριβώς για να μην αντιλαμβανόμαστε οτι το σύστημα εκμετάλλευσης είναι ένα, και είναι το ίδιο καταπιεστικό και για το ανθρώπινο είδος και για την γή, κι όχι μόνο για τα ζώα.
Συμπερασματικά, στο σύνολο των δράσεων των αντισπισιστών, πρωταγωνιστές είναι σταθερά και πάντα, ζώα που είναι θύματα εκμετάλλευσης, καταπίεσης, ζώα που δολοφονούνται απο τις ανθρωποκεντρικές κοινωνίες. Οσο αφορά στα υπόλοιπα είδη, πολύ σπάνια γίνεται αναφορά, και ο λόγος είναι οτι, απο τα κυριότερα προτάγματα των σύγχρονων αντισπισιστών, έχει αφαιρεθεί σαν έννοια η άγρια ζωή πριν καν ακόμα, αυτή, τεθεί σαν ζήτημα υπαρκτό, που χρήζει άμεσων και αποτελεσματικών παρεμβάσεων. Οι αντισπισιστές αγωνίζονται για οποιονδήποτε είναι θύμα της βιομηχανικής μηχανής, αγωνίζονται για να τα απαλλάξουν απο τα βασανιστήρια τους ως σωτήρες τους, χωρίς ομως να προσβλέπουν στην πραγματική απελευθέρωση, που θα είναι και δική μας απελευθέρωση.
(συνεχίζεται)
Μετάφραση για την mpalothia : TheVegan Syringe από την εφημερίδα L’ Urlo della Terra
Costantino Ragusa : Η ριζοσπαστική οικολογία και η άγρια ζωή (μέρος δεύτερο)
jonnybandroul / 1 ημέρα ago
Οταν αποκλείουμε την άγρια ζωή, είναι σαν να αποκλείουμε την άγρια φύση της οποίας είμαστε μέρος. Φυσικά, υπάρχει διαφορά στις συνθήκες ζωής, μεταξύ ενός χοίρου-σκλάβου της γραμμής παραγωγής και ενός ζώου ελέυθερου στη φύση. Υπάρχει όμως και διαφορά στην προσέγγιση των αντισπισιστών: Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει η σχέση ομήρου-σωτήρα, ενώ στην δεύτερη περίπτωση δεν παρατηρείταν κάν σχέση με το απειλούμενο ζώο και την φύση που το περιβάλλει.
Η κριτική που ασκείται απο πλευράς των αντισπισιστών στο ευρύτερο ριζοσπαστικό οικολογικό κίνημα, καταδυκνύει μία αστικών καταβολών αντίληψη για το περιβάλλον και τη φύση, μία έλλειψη γνώσης και κατανόησης των φυσικών ισορροπιών που διέπουν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς της περιβαλλοντικής αλυσίδας.
Η ολιστική –και όχι μερική- θέαση/προσέγγιση του περιβαλλοντικού ζητήματος, δεν εμπεριέχει την έννοια του ζώου ως ξεχωριστή μονάδα μέσα στο οικοσύστημα. Τα γουρούνια, οι αγελάδες τα πτηνά, και κάθε άλλο είδος εξημερωμένο απο τους ανθρώπους, επιβιώνουν σήμερα (όσα γλυτώνουν απο την γραμμή παραγωγής), μόνο χάρη στους σωτήρες τους, που τους έχουν επιτρέψει να ζουν, χωρίς βία, σε μεγάλες εκτάσεις, άρα πάλι χάρη στην ανθρώπινη παρέμβαση, και πάντα υπο την ανθρώπινη επίβλεψη.
Η ισορροπία του οικοσυστήματος περιλαμβάνει την διατήρηση όλων ανεξαιρέτως των ειδών που αποτελούν κομμάτι του, και καθε τύπου διαχωρισμός καταδυκνείει την μη κατανοήση του τι είναι οικοσύστημα και ποιοι οι συσχετισμοί μεταξύ των διαφόρων ειδων.
Τα άγρια ζώα, όπως και ανθρώπινοι πλυθησμοί που ως σήμερα ζούν ανεπηρέαστοι και ελεύθεροι,είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι και εξαρτημένοι απο το φυσικό περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Αν το περιβάλλον αυτό καταστραφεί, καταστρέφεται αυτόματα και αναποφευκτα κάθε μορφή ζωής που αναπτύχθηκε μέσα σε αυτό. Το ίδιο όμως ισχύει και για τα ανθρώπινα ζώα του «πολιτισμού» , για τα οποία περιβάλλον, κατ’επέκταση είναι ο πλανήτης γή.
Οποιος πιστεύει στην ευτυχισμένη και ελεύθερη ζωή στα καταφύγια προστασίας ζώων, αυτόματα κάνει ηθικά αποδεκτό το βιομηχανικό αστικό του περιβάλλον, και όλες αυτές τις νεωτεριστικές τεχνολογικές μεθόδους που μας κυκλώνουν ασφυκτικά και μας μολύνουν.
Δεν εκπλήσσει το γεγονός οτι κάποιο ποσοστό αντισπισιστών, λαμβάνει υποψην του την θεωρία του τρανσουμανισμού, που συγχωνεύει τέσσερις επιστήμες, μεταξύ των οποίων οι δύο πιο διαδεδομένες : Η βιοτεχνολογία και η νανοτεχνολογία. Επιστήμες, που στην εξέλιξή τους στοχεύουν σε μια «βελτιωμένη έκδοση» των έμβιων όντων.
Ο τρανσουμανιστής James Hughes, που έχει ταχθεί κατά του ανθρωποκεντρισμού, προτείνει την χρήση της νανοτεχνολογίας και της γενετικής μηχανικής, και στις περιπτώσεις των μη ανθρώπινων ζώων, με σκοπό την βιολογική/οργανική τους βελτίωση. Ο Hughes διακυρήσσει πως έχουμε υποχρέωση σαν είδος να μεγαλώνουμε τους απογόνους μας ενισχύοντας συνεχώς τις αντιληπτικές τους ικανότητες, και το ίδιο ακριβώς προτείνει όσον αφορά στα μη ανθρώπινα ζώα, πάντα με τη χρήση καινοτόμων τεχνολογικών ευρημάτων.
Ο φιλόσοφος,αντισπισιστής και ακτιβιστης υπερ των δικαιωμάτων των ζώων Oscar Horta, παρατηρώντας την άγρια φύση και ζωή και ψάχνοντας να εντοπίσει, τις «θετικές εμπειρίες» , όπως εκείνος τις ορίζει…μας αποκαλύπτει ένα χάος απο φρικτά βάσανα και οδύνες. Η άγρια φύση, στα μάτια του Horta δεν είναι ο ειδυλλιακός παράδεισος , ετσι όπως παρουσιάζεται στην σύγχρονη εκβιομηχανοποιημένη εποχή. Για να εξηγηθεί καλύτερα η θεωρία του φιλοσόφου, θα παρατεθεί ένα σύντομο απόσπασμα απο το βιβλίο του «Μία ηθική για όλα τα ζώα»:
«Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε και να παραδεχτούμε οτι τα ζώα δεν ζούν σε ειδυλλιακές συνθήκες μέσα στην άγρια φύση. Το αντίθετο μάλιστα, στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων, υποφέρουν μία ζωή οδυνηρή. Επομένως, η αντικατάσταση των ανθρωποκεντρικών επεμβάσεων στη φύση, με άλλου τύπου μη ανθρωποκεντρικές επεμβάσεις θα ήταν θεμιτή, αν ασπαστουμε την ιδέα της φυσης ως επίγειο παραδείσο. Αντίθετα αν κατανοήσουμε οτι στην άγρια φύση, οι συνθήκες ζωής είναι αποκρουστικές και οδυνηρές, τότε δεν μας μένει παρα να συμπεράνουμε οτι στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα ποιες είναι οι παρεμβάσεις που αληθινα θα βοηθούσαν την διατήρηση της άγριας ζωής.»
Οπως η πείνα, η δίψα, η ζέστη ή το κρύο, έτσι και ο θάνατος είναι κομμάτι της ύπαρξής μας, και φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνουμε σε αυτό, παρα μόνο όταν πρόκειται για ζώα που εκτελούνται μέσα στο τεχνο-βιομηχανικό σύστημα εκμετάλλευσης. Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι η επιβίωση του σκίουρου, αλλα οι εκσκαφείς που καταστρέφουν το οικοσύστημα μέσα στο οποίο ζεί ο σκίουρος.
Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε οτι γνωρίζουμε τι είδους «σωτηρία» μπορούμε σαν είδος να προσφέρουμε στα υπόλοιπα είδη; Οι έννοιες της ευτυχίας ή της δυστυχίας των ζώων στη φύση δεν μπορούν να μπουν στο ανθρωποκεντρικό κάδρο, όταν μάλιστα οι ίδιοι οι άνθρωποι βρίσκονται σε πόλεμο με την φύση.
Στον τομέα της ζωοτομίας, οι έρευνες των ζωοτόμων που προπαγανδίζουν την προσφορά των ζώων-θυμάτων στην επιστήμη της ιατρικής, είναι πολυπληθείς. Στον τομέα της βιοτεχνολογίας και της γενετικής οι επιστήμονες κατηγορούνται οτι παριστάνουν τους θεούς, κάνοντας γενετικές τροποποιήσεις, και δεν αργούν, πιστεύω, απο το να θεωρήσουν τους εαυτούς τους, θεούς σε επόμενο βήμα. Η άλλη επιλογή που έχουμε είναι, να αφήσουμε την άγρια ή εξημερωμένη ζωή στην ησυχία της. Να πάψουμε με κάθε τρόπο να τα αποκόπτουμε τα ζώα απο την αληθινή τους φύση.
Οι «αντισπισιστές» τρανσουμανιστές με τα παραληρήματα τους περι βελτιστοποίησης της ύπαρξης και εκμηδένισης των ασθενειών, ευτυχώς ακόμα δεν βρίσκουν πολλούς υποστηρικτές, και δεν είναι και λίγοι οι επικριτές τους. Οι ίδιοι θεωρούν απαραίτητη την οικονομική στήριξη και την ευρεία αποδοχή των πειραμάτων που διεξάγουν στα ζώα με το εξής επιχείρημα: Θυσιάζουμε λίγα για να σώσουμε πολλά. Στην περίπτωση κατα την οποία, τέτοιες επικινδυνες θεωρίες τύχουν ευρείας αποδοχής, στο μέλλον, τότε για τι αντισπισισμό θα μιλάμε; Στις υπάρχουσες κοινωνίες εκμετάλλευσης ανθρώπου απο άνθρωπο και ζώων απο άνθρωπο, θα μπορούσε ποτέ να σημάνει το τέλος της καταπίεσης; Η μήπως, με τις μεθόδους αυτές, μας περιμένει μια καταπίεση ακόμα πιο ζοφερή και ύπουλη;
Οι αντισπισιστές όταν αναφέρονται στους ριζοσπάστες οικολόγους, συχνά τους συγχέουν με τους οικοδιατηρητές (conservationists) και τους ασκούν κριτική για πολύ συγκεκριμένους λόγους: Οι οικοδιατηρητές υποστηρίζουν οτι ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να κάνει χρήση των φυσικών πόρων για ίδιον όφελος, προκαλώντας την ελάχιστη δυνατή φθορά στο φυσικό περιβάλλον. Οσον αφορά στους προβληματισμούς που βάζει το παρόν άρθρο, η προσέγγιση των οικοδιατηρητών είναι αρκετά προβληματική, ελλιπής, και αποπροσανατολιστική. Μια βαθιά κριτική που μπορεί να ασκηθεί στην θεωρία των οικοδιατηρητών, είναι οτι προτάσσουν την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και περιβάλλοντος βαση μιας ιδεολογίας που δεν παύει να είναι κυριαρχική. Στα πλαίσια αυτης της κατ’επίφαση αρμονικής συνύπαρξης θα ανακυκλώνεται φαύλα, το κυριαρχικό μοντέλο με πινελιές οικολογίας.
Η λογική της σωτηρίας ενός υπο εξαφάνιση σπάνιου είδους ζώων, θυσιάζοντας δεκάδες άλλα, οδηγεί στην πλήρη καταστροφή. Ενα άγριο μη ανθρώπινο ζώο, μακριά απο το φυσικό του περιβάλλον, ή σε συνθήκες περιορισμού ενος ζωολογικού κήπου, είναι ήδη μια ζωή χαμένη. Σε αυτή την λογική της «σωτηρίας» , δημιουργήθηκαν οι τράπεζες γενετικού υλικού που υπόσχονται, κλωνοποιώντας απειλούμενα είδη, να υποκαταστήσουν τις προσπάθειες διατήρησης τους.
Κάτω απο αυτό το πρίσμα, ανοίγονται δρόμοι για κατασκευή τεχνητών πάρκων, «φυσικών» οριοθετημένων εκτάσεων που θα προσελκύουν τουρίστες για δραστηριότητες τύπου safari, ή ακόμα και εκτάσεων που θα προορίζονται για ψάρεμα ή κυνήγι. Πίσω απο την «σωτηρία» της άγριας ζωής, βρίσκονται για ακόμα μία φορά εταιρίες με οικολογικές ευαισθησίες. Το φυσικό μας περιβάλλον καταστρέφεται απο το τσιμέντο, τις «πράσινες» δραστηριότητες των εταιριών, το κυνήγι και τόσα άλλα…που αυτά τα ίδια, εμφανίζονται τώρα ως η μόνη βιώσιμη λύση στο πρόβλημα της ολοένα αυξανόμενης και ανεπίστρεπτης καταστροφής του.
(συνεχίζεται)
Μετάφραση για την mpalothia : TheVegan Syringe από την εφημερίδα L’ Urlo della Terra