Σ. Δημητριάδης: «Το αρσενικό δεν αφανίζει βουνά και δάση, αλλά αφανίζει ανθρώπους» #skouries
Σhttp://antigoldgr.org/blog/2016/07/25/%cf%83-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%81%cf%83%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b6/.
Δευτέρα, 25 Ιούλιος 2016 17:37
antigoldgreece
Σχόλιο που μας απέστειλε ο κ. Σαράντης Δημητριάδης, ομότιμος καθηγητής γεωλογίας ΑΠΘ, στην ανάρτηση Το success story της Eldorado καταρρέει.
Η εταιρεία έπαθε αλαλία γιατί δεν έχει και τίποτα απολύτως να πει και να επικαλεστεί.
Η επιστροφή της τεχνικής μελέτης για τη μονάδα χρυσού από το αρμόδιο υπουργείο, με το αναλυτικό και επιστημονικά πλήρως τεκμηριωμένο σκεπτικό που τη συνοδεύει, καταδεικνύει πως αυτό που λεγόταν κάποτε, η υλοποίηση δηλαδή της επένδυσης «με κάθε κόστος», σήμαινε στην πραγματικότητα με κόστος ανθρώπινες ζωές. Γιατί το αρσενικό δεν κόβει δέντρα και δεν αφανίζει βουνά και δάση, αλλά αφανίζει ανθρώπους. Κανένας υπουργός, αυτής ή όποιας άλλης κυβέρνησης και κανένα ΣτΕ, όσο και να ζοριστεί, δεν μπορεί πια να αγνοήσει αυτόν τον υπαρκτό και αποδεδειγμένο κίνδυνο για τους κατοίκους της περιοχής και να επανέλθει αποφασίζοντας την αδειοδότηση της μονάδας αυτής, κόντρα σε όσα αναφέρονται στην απόφαση επιστροφής της. Η παραπέρα πορεία είναι μονόδρομος αλλά και cul-de-sac για την εταιρεία. Γιατί χωρίς τη μονάδα μεταλλουργίας καταρρέει και το σύνολο της αρχικά εγκριθείσας επένδυσης.
Η δίμηνη προθεσμία που δόθηκε στην εταιρεία δεν μπορεί να τη βοηθήσει στο παραμικρό, αλλά -όπως εξήγησε και το Παρατηρητήριο σε πρόσφατο άρθρο του – ήταν απαραίτητο να δοθεί για να τηρηθεί από το υπουργείο η απαιτούμενη νομιμότητα πριν αυτό πάρει τις τελικές του αποφάσεις.
Είναι αξιοπρόσεκτο πως τα παπαγαλάκια της εταιρείας -που και αυτά τώρα έπαθαν αλαλία- δεν είχαν ούτε τη στοιχειώδη ελληνική κουτοπονηριά να κοιτάξουν να καλοπιάνουν τον αρμόδιο υπουργό -όπως το επιχείρησε στις 9 Μαϊου του 2016 η ίδια η εταιρεία- μόνο τον έβριζαν πατόκορφα και τον κατηγορούσαν απ’ το πρωϊ μέχρι το βράδυ. Όχι οτι θα πετύχαιναν και πολλά αν το έκαναν, αλλά να έτσι για να είχανε να λένε τώρα οτι μεταξύ των άλλων ήταν και αχάριστος σ’ αυτούς που τον δοξολογούσαν. Ενώ τώρα τι να πουν; Πως ήταν εντάξει με όσα από την αρχή έλεγε; Πίστεψαν βλέπετε τα συμπαθή παπαγαλάκια πως σ’ αυτή τη χώρα υπέρτατη αρχή είναι η επιθυμία της εταιρείας -μια είναι η εταιρεία.
Για τους συμπαθείς σε μένα εργαζόμενους στην εταιρεία -εναντίον των οποίων ποτέ μέχρι τώρα δεν έγραψα κάτι- θα πω για πρώτη φορά πως η δική τους ανάγκη για εργασία δεν μπορεί με τίποτα να είναι υπεράνω της ανάγκης για ζωή όλων των άλλων, των μη εργαζόμενων στην εταιρεία, αλλά και των ίδιων αυτών, των εργαζόμενων δηλαδή.